اما بیشتر افراد تنها یک یا چند مورد از علائم احتمالی را خواهند داشت و بسیاری دیگر فقط متوجه آمد و شد این علائم هستند. پوست و دهان
به عنوان مثال می‌توان به آزاتیوپرین، مایکوفنولات، متوترکسات، سیکلوسپورین و لفلونوماید اشاره کرد.
طبق اطلاعاتی که خانه ارجاع ژنتیک منتشر کرده است: یک تئوری مرتبط با مرگ سلول ها در خصوص لوپوس وجود دارد؛ آن هم فرآیندی طبیعی است که در طی آن، بدن سلول های جدیدی تولید می کند و سلول های مرده بر جا می گذارد.
آرتروز غیر فرسایش دهنده: این نوع آرتروز باعث نابودی استخوان های اطراف مفاصل نمی شود؛ اما باعث سفتی، التهاب یا نفوذ مولکولی در دو یا بیشتر مفاصل ترجیحی می شود.
افرادی که لوپوس ندارند، هم ممکن است این آنتی بادی را داشته باشند.
شاید این گونه بتوان توضیح داد که چرا بیماری های خود ایمنی بیشتر بر خانم ها تاثیر می گذارند.
همچنین علائم به درگیر بودن ناحیه‌ی آسیب دیده هم بستگی دارد. با این‌حال برخی علائم لوپوس در اکثر مبتلایان بروز می‌کند به شرح زیر است:
بیماری لوپوس به بافت مغز نیز آسیب می‌‌رساند. به همین دلیل بیماران از درد در ناحیه سر، گیجی و تغییر خلق و خو رنج می‌برند.
به این وسیله پزشک از وجود التهاب یا آب آوردن ریه‌ها مطلع می‌شود و بیماری لوپوس را با قطعیت بیشتری تشخیص می‌دهد.
بیماری لوپوس را باید یکی از انواع بیماری‌های خود ایمنی دانست. در این بیماری سیستم ایمنی بدن به بافت‌ها و اندام‌های متفاوت بدن حمله می‌کند و همین امر سبب آسیب رسیدن به آن‌ها می‌شود.
در بیماری لوپوس ناخن‌ها تغییر شکل داده و نرم می‌شوند. بنابراین حالت ناخن‌های قاشقی شکل به عنوان علامت مریضی لوپوس در نظر گرفته می‌شوند.
بررسی ادرار فرد بیماری لوپوس و کهیر ممکن است افزایش سطح پروتئین یا گلبول های قرمز خون را در ادرار نشان دهد که اگر لوپوس کلیه های فرد را تحت تأثیر قرار داده باشد ممکن است رخ دهد.
تغییر سبک زندگی می تواند به شما در کاهش خطر ابتلا به عوارض جدی تر لوپوس کمک می کنند: پیروی از یک رژیم غذایی سالم
در آزمایش خون وجود یک سری از بیومارکرها مشخص می شود و این بیومارکرها اطلاعاتی درباره بیماری فرد (در صورت ابتلای فرد به بیماری خود ایمنی) به پزشک می دهند.